billen

verloren

Ik ben gisteren mijn portemonnee verloten. Het feit dat ik dat voornamelijk heel erg vervelend vond en niet bijna in huilen uitbarstte of in paniek raakte, maar gewoon alle pasjes ging blokkeren geeft ook maar weereens aan hoe goed de alonzapine werkt. Uiteraard heb ik gezocht waar ik hem ben verloren, in of rond de kringloopwinkel. Ex-collega's hebben meegezocht. Ook de vermissing van de pasjes en ID-kaart aangegeven, wat allemaal online kan tegenwoordig... en dan heb je ettelijke fb-pagina's waar je de vermissing kunt aangeven... pfff ik denk niet dat dat veel helpt..., maar ja toch maar gedaan. Sommige mensen willen niet helemaal naar het stadskantoor of weten misschien niet wat ze met zoiets aan moeten.
Er zitten visitekaartjes van mij in, dus òf hij is nog niet gevonden, of hij is gevonden door iemand die er uit heeft gehaald wat hij/zij kon gebruiken. Wel een beetje eng in dat laatste geval. Dan weten ze mijn huis te wonen, zegmaar, maar ja. Ook dàt kan ik van me afschudden... "Ik láááách bij het zien van zoveel schoonheid in dezen spiegel" (of zoiets, Bianca Castafiore, toch?)

wéér een nieuw splogwerkje

Ik heb DJ Georgygirl's uitdaging aangenomen en mijn eigen versie van Man of Action in een middagje op het gehoor in elkaar geflanst: niet zo'n heel moeilijk deuntje, maar sterk in al z'n eenvoud. De magie van het origineel van Les Reed zit hem in het arrangement en de klankkleur van de melodie. Dat van mij is eigenlijk maar een mager aftreksel daarvan, maar op een gegeven moment begint 'ie toch te swingen, imho

Jan Turkenburg · Man Of Action

Eva, de slang en de appel