uit de voeten

om handen

VG 143

Gisteren een uitzending geprobeerd te maken met vrolijkheid, maar een soort vrolijkheid die maar niet echt van de grond lijkt te kunnen komen. Aan julie om te beoordelen of het gelukt is, iets nèt niet te laten lukken...



Zonder alcohol en met nauwelijks benzodiazepinen ben ik wel wat huileriger, maar dat kan ook komen omdat ik maximale tijd op de hospice wil doorbrengen en daar is van alles om huilerig van te worden (ofschoon de andere emoties ook volop aan bod komen, waaronder werkelijke vrolijkeheid). Gisteren had ik het even te kwaad, omdat ik afscheid moest nemen van mensen die mijn familie zouden kunnen zijn, of van wie ik zou willen dat het mijn familie was. Tja, hoe had het leven er uit gezien als ik in een ìets groter en beter gesitueerd gezin was opgegroeid...
De koning komt naar Zwolle, maar ik heb mij er nauwelijks mee bezig gehouden. De afgelopen dagen zag ik wel een toenemende bedrijvigheid als ik langs de binnenstad fietste. Ik bedacht me vanochtend ineens dat ik minder hoef om te rijden dan dat ik aanvankelijk dacht. Het weer is ons vanochtend gunstig gezind lijkt het wel. Ik heb een grotere kans om tussen de buien door te fietsen dan gisteren.

De dood en het meisje (8)