jungle girl

Gisteren heb ik een nieuwe Vreemde Geluiden samengesteld en gemixt, Bij beluistering vond ik de eerste helft eigenlijk niet spannend genoeg, maar ... ik denk dat ik hem maar zo laat. Het kan niet altijd WOW zijn... En verder ben ik obsessief aan het vooruitwerken op dit blog beziggeweest, dus u bent tot over de jaarwisseling heen verzekerd van themaplaatjes. Dat is een goede zaak, of niet? Nouja, het was eigenlijk een wegvluchten van de pijnlijke realiteit, maar het is achteraf dan altijd fijn dat het je toch iets opgeleverd heeft. Zo blijf ik productief en dat is weer goed voor mijn eigenwaarde.
Ik vond het uiteindelijk best wel eng om de mogelijkheid tot een eigen bijdrage onder de aandacht te brengen. Aan de andere kant: vroeger stond ik langs de kant van de straat in Antwerpen muziek te maken en konden mensen ook vrijwillig iets aan mijn levensonderhoud bijdragen. Eigenlijk hetzelfde. Ik had toen een gedeeltelijke arbeidsongeschiktheidsuitkering en die was net genoeg om de huur van mijn appartement te betalen. Mijn eten (en mijn tweedehands stripboeken) betaalde ik van wat ik op de saxofoon en dwarsfluit bij elkaar blies. Later werd ik helemaal goedgekeurd en leefde ik volledig van wat ik met muziekmaken verdiende. Dat viel op de lange duur niet mee en daarom en vanwege het anti-sociale en destructieve gedrag van mijn muzikale partner op dat moment, zagen W. en ik ons genoodzaakt naar Nederland terug te keren en al het uitzendwerk aan te pakken wat maar voorbijkwam (vuilnisman, postbode, schoonmaker, lopende band, you name it... alleen winkelbediende hield ik langer dan enkele weken vol...) en het eerste de beste zolderkamertje te betrekken dat we konden vinden, dat werd later een caravan en nog weer later een rijtjeshuis in Zwolle, waar ik nu vandaan nog steeds zit te typen.

Vandaag weer een swingend thema:

nog meer ruggen

Ik had het idee verworpen, omdat het teveel als bedelen voelde, maar één van mijn lezers meldde onlangs dat hij/zij best iets tegenover deze dagelijkse plaatjesbende wilde stellen. Ok, ik heb even geen puf om uit te zoeken hoe dat met een paypall-knop moet en bovendien denk ik dat niet iedereen een paypall-account heeft. Dus als jullie in ruil voor mijn dagelijkse bijdrage, W. ALS-patiënte willen helpen ondanks de forse eigen bijdrage voor het verpleeghuis, luxe-uitgaven te kunnen blijven doen, zoals haar schriftelijke cursus Duits en haar abonnement op Filosofie en Historisch Nieuwsblad, hier is het rekeningnummer:



onder vermelding van "kadootje voor W."

En dan gaan wij weer verder met ons vermaak:

ruggenverf

De paniek vanwege de eigen bijdrage is alweer verdwenen. Ik heb het probleem van verschillende kanten tegelijk aangepakt en voorlopig sta ik nog niet op straat en (!) hoef ik ook nog niet mijn hand op te houden bij familie en vrienden. Dat kan altijd nog, maar voorlopig kunnen we rustig verder spelen in deze poel van jolijt:

Intussen draai ik nog bijna dagelijks een aflevering van The Daily Show van twee jaar geleden. Heerlijk. Ik heb er al een stel geript om liedjes uit te knippen voor Vreemde Geluiden.