De afgelopen dagen is er veel gebeurd. Niet alleen is de kogel door de kerk wat betreft mijn twee nieuwe programma's op wfmu:
☆ Yes, We Have No Mountains
☆ Sounds Under 64 Not Allowed
Ook is het hek danig van de dam gegaan, want Radio Focus wilde heel graag YWHNM tegelijkertijd uitzenden. Dit bleek technisch makkelijker dan ik dacht en aldus is geschied, maar dan ook met veel geschreeuw van de daken:
Radio Focus gaat Internationaal
Ze zetten het nogal dik aan. Hier kreeg ik eerlijk gezegd een "beetje" de zenuwen van en ik ben eigenlijk net pas aan het bijkomen van alle zorgen en paranoia die dit opriep. Ik had het net als SU64 als een makkelijk te produceren programma bedoeld, gewoon lekker plaatjes draaien zonder veel poespas. Men vraagt méér Shocking Blue, Earring en Focus? Oké, dan gaan we dat regelen... Maar nu had ik het gevoel dat er van alles van mij verwacht wordt: verhalen vertellen. Ik ben Leo Blokhuis niet.
Nee, het enige waar ik veel research naar doe is de Cover van Jan, want dat moet een beetje kloppen en verder vertel ik hooguit wat mij zo te binnen schiet aan parate kennis. Weliswaar ben ik van plan om die boeken die ik ooit in huis heb gehaald zoals In The Dutch Mountains te gaan lezen. Maar ik wil niet meteen de eerste uitzending al overhoord worden... Afijn, ik volg gewoon mijn oorspronkelijke plan en heb de playlist die ik enkele weken geleden gemaakt heb, iets aangepast, zodat het ìets meer voldoet aan wat er weer op de WFMU-pagina staat, dat het over "Dutch Rock" gaat. Goed, dan laten we de eerste aflevering Bots en Boudewijn de groot er nog even buiten, maar daarna kan het me niet meer schelen.
dinsdag 10 december 2019
zaterdag 7 december 2019
Nog méér...
Ja, dat was een heel verhaal gisteren; alles om jullie van de straat te houden en te informeren over het wel en wee hier in Zwolle. En als extra service ook vandaag weer de terugluisterspelers:
DCVJ 037 - I can see clearly now
En dan is er nog heel erg geweldig nieuws: mijn twee nieuwe shows op SJR staan wfmu-technisch in de grondverf en kunnen als alles goed gaat volgende week beginnen, maar wat nog véél geweldiger is, is dat vanuit Radio Focus het verzoek kwam om één van deze shows tegelijkertijd bij hen uit te zenden. Dus: het programma "Yes, We Have No Mountains" puttend uit de geschiedenis van de Nederlandse Rock (vat u 'm?)tot pak 'm beet 1985, zal iedere woensdagavond tussen 7 en 8 vanuit mijn huiskamerstudio tegelijkertijd live op twee stations te horen zijn.
Nou, dat is wel weer genoeg om te behappen voor vandaag, hè.
===================================================
DCVJ 037 - I can see clearly now
En dan is er nog heel erg geweldig nieuws: mijn twee nieuwe shows op SJR staan wfmu-technisch in de grondverf en kunnen als alles goed gaat volgende week beginnen, maar wat nog véél geweldiger is, is dat vanuit Radio Focus het verzoek kwam om één van deze shows tegelijkertijd bij hen uit te zenden. Dus: het programma "Yes, We Have No Mountains" puttend uit de geschiedenis van de Nederlandse Rock (vat u 'm?)tot pak 'm beet 1985, zal iedere woensdagavond tussen 7 en 8 vanuit mijn huiskamerstudio tegelijkertijd live op twee stations te horen zijn.
Nou, dat is wel weer genoeg om te behappen voor vandaag, hè.
donderdag 5 december 2019
Data, atlas, van alles
Deze week bedacht ik me dat het best wel idioot is aan hoeveel eindejaarsdata nu een nare herinnering kleeft: 11 november 2014 lag Willeke 's avonds op de uitslaapkamer na een voetoperatie, 5 december 2015 zat ik alleen thuis terwijl Willeke in Groningen in haar uppie een nacht op de Intensive Care aan allerlei draadjes en slangetjes doorbracht en op Eerste Kerstdag 2016 zat ik 's avonds voor de laatste keer aan haar bed terwijl zij haar laatste adem uitblies, nouja... blies... het was meer een hele zachte "pfffff..."
Nee, die feestdagen worden nooit meer wat ze eigenlijk al steeds minder waren. Toch was ik van plan om op Sint Maarten gewoon te doen wat ik vroeger deed: de gitaar of ukulele erbij pakken de kinderen aan de deur te begeleiden en dit met een microfoon uit het raam erboven hangend op te nemen. Dit jaar lukte me dat niet. Ik weet niet in hoeverre dat onbewust met de herinnering te maken had. Ik had het immers alweer 2 jaar zo gedaan.
De korte depressie die ik onlangs had is alweer lang genoeg weg om opgelucht adem te durven halen. Het gaat eigenlijk best wel goed nu. Toch moet ik mezelf op een avond als deze wel bezig houden, anders ga ik er toch teveel stilstaan en zoals ik tijdens een lang telefoongesprek samen met mijn broer vanmiddag concludeerde: het is in veel gevallen niet goed om alles steeds maar op te blijven rakelen. Als het uit zichzelf naar boven komt en dat doet het toch wel af en toe, moet je het laten komen en aanvaarden, maar je moet het niet cultiveren. Afgelopen zondag trof ik in mijn stamkroeg een echtpaar dat een slordige 5 jaar ouder was dan ik en het was van beide kanten een heel boeiend gesprek. De vrouw zei op gegeven moment: 'goh, jij kunt wel een boek schrijven.' Ik antwoordde vanuit mijn tenen: "Ja, maar dat ga ik nìet doen! Immers, als je schrijft, leef je niet. Je herbeleeft het verleden" En als het nu nog enig nut had, maar er bestaan al genoeg ego-documenten. Daar heb ik niets aan toe te voegen. Het is niet dat ik iets essentieels aan de wereld heb mede te delen. Als ik iets heb geleerd van het leven is dat je de wereld het meeste geeft als je gewoon doet waar je goed in bent en wat je leuk vindt, zie: In My Spaceship... Dat ging toch een eigen leven leiden in de wijde wereld, ongeacht wat ik er in 2009 krampachtig aan probeerde te sturen.
Vaak heb ik de fantasie dat ik via één of ander wormgat mijn 15-jarige zelf in een parellel universum kan spreken. Ik vraag me dan af wat ik hem/mij het beste zou kunnen zeggen. Meestal kom ik dan tot de conclusie dat alleen het zien dat ik 55 ben geworden zijn leven al een drastische wending zou kunnen geven. Maar goed, nu we het erover hebben, zou één van de dingen kunnen zijn: verspil geen tijd aan pogingen om een autobiografische roman te schrijven, want je wordt er niet gelukkig van, leer zo snel mogelijk gitaar spelen, schrijf meer liedjes! Maak het jezelf niet te moeilijk. Ga eerder naar de dokter met je slapeloze nachten. Ze kunnen er in nog geen 10 jaar véél meer aan doen. Ohja en ik weet het nu écht zeker: God bestaat niet! Dus verspil daar ook geen energie aan.
Maar ja, ik kwam er toen ik er echt goed over na dacht achter dat ik heel moeilijk met mijn 15-jarige zelf zou kunnen praten, omdat ik nu een hele verschillende denkwereld heb. Mijn geest werkt zó anders nu. Ik weet zó ongelooflijk veel meer en ik heb een referentiekader en ontwikkeling die zijn voorstellingsvermogen te buiten zou gaan. Misschien moet ik hem niet proberen te behoeden voor al die nare ervaringen, maar hem op het hart drukken dat wat hij ook gaat meemaken dat het uiteindelijk allemaal waard is, dat het leven een wonder is, dat de moeite waard is, ook al voel je dat in donkere perioden absoluut niet zo.
Mensen, ik probeer hier iets onder woorden te brengen wat ik wel snap, maar het lukt me niet helemaal, ook al lijkt dit hierboven vrij helder. Het zijn nuanceringen, terzijdes en overigensen, die ik niet volledig uit de verf krijg. Bovendien verlies ik mijn belangstelling in het onderwerp. Van die dingen dus.
Terwijl ik dit type luister ik naar Sounds Spectacular. Op zich luister ik op donderdag niet zo vaak naar SJR, maar vanavond is wel anders of zo. Ik kreeg overigens tòch nog een Sinterklaaskadootje:
Het was geadresseerd aan Meneer Jan en via bol.com zonder afzender. Ik heb lang nagedacht over wie dit gestuurd zou kunnen hebben en kwam met drie mogelijkheden, maar de eerste ingeving en dus de eerste die ik belde, vriendin, oud-collega bleek het inderdaad te zijn. Het is een onwijs gaaf boek, echt super vet, om in de taal van nu te spreken. Misschien ga ik wel proberen om eruit te spelen, ondanks dat het bas-sleutel lezen erg ver is weggezakt. Nootje voor nootje zou echter moeten lukken.
Hè gat, het programma gaat meer de punk-kant op, geen zin in, even een oude aflevering van The Night Owl opzetten:
Oh, heerlijk. Nee, ik ben niet stoned. Ik hou gewoon van psychedelische muziek. Trouwens, ik ben een groot deel van de dag bezig geweest met de FDL-uitzending van morgen. De mix is geweldig geworden. Willen jullie hem alvast horen? Ja hè! :-)
♫ FDL 248 - zonder presentatie
en dit is een greep uit de playlist-illustraties, waar ik dan gisteren erg mijn best op heb gedaan:
en nu we toch bezig zijn. Dit wordt de cover van jan morgen:
Lee Towers, eat your heart out! (toch?)
Nee, die feestdagen worden nooit meer wat ze eigenlijk al steeds minder waren. Toch was ik van plan om op Sint Maarten gewoon te doen wat ik vroeger deed: de gitaar of ukulele erbij pakken de kinderen aan de deur te begeleiden en dit met een microfoon uit het raam erboven hangend op te nemen. Dit jaar lukte me dat niet. Ik weet niet in hoeverre dat onbewust met de herinnering te maken had. Ik had het immers alweer 2 jaar zo gedaan.
De korte depressie die ik onlangs had is alweer lang genoeg weg om opgelucht adem te durven halen. Het gaat eigenlijk best wel goed nu. Toch moet ik mezelf op een avond als deze wel bezig houden, anders ga ik er toch teveel stilstaan en zoals ik tijdens een lang telefoongesprek samen met mijn broer vanmiddag concludeerde: het is in veel gevallen niet goed om alles steeds maar op te blijven rakelen. Als het uit zichzelf naar boven komt en dat doet het toch wel af en toe, moet je het laten komen en aanvaarden, maar je moet het niet cultiveren. Afgelopen zondag trof ik in mijn stamkroeg een echtpaar dat een slordige 5 jaar ouder was dan ik en het was van beide kanten een heel boeiend gesprek. De vrouw zei op gegeven moment: 'goh, jij kunt wel een boek schrijven.' Ik antwoordde vanuit mijn tenen: "Ja, maar dat ga ik nìet doen! Immers, als je schrijft, leef je niet. Je herbeleeft het verleden" En als het nu nog enig nut had, maar er bestaan al genoeg ego-documenten. Daar heb ik niets aan toe te voegen. Het is niet dat ik iets essentieels aan de wereld heb mede te delen. Als ik iets heb geleerd van het leven is dat je de wereld het meeste geeft als je gewoon doet waar je goed in bent en wat je leuk vindt, zie: In My Spaceship... Dat ging toch een eigen leven leiden in de wijde wereld, ongeacht wat ik er in 2009 krampachtig aan probeerde te sturen.
Vaak heb ik de fantasie dat ik via één of ander wormgat mijn 15-jarige zelf in een parellel universum kan spreken. Ik vraag me dan af wat ik hem/mij het beste zou kunnen zeggen. Meestal kom ik dan tot de conclusie dat alleen het zien dat ik 55 ben geworden zijn leven al een drastische wending zou kunnen geven. Maar goed, nu we het erover hebben, zou één van de dingen kunnen zijn: verspil geen tijd aan pogingen om een autobiografische roman te schrijven, want je wordt er niet gelukkig van, leer zo snel mogelijk gitaar spelen, schrijf meer liedjes! Maak het jezelf niet te moeilijk. Ga eerder naar de dokter met je slapeloze nachten. Ze kunnen er in nog geen 10 jaar véél meer aan doen. Ohja en ik weet het nu écht zeker: God bestaat niet! Dus verspil daar ook geen energie aan.
Maar ja, ik kwam er toen ik er echt goed over na dacht achter dat ik heel moeilijk met mijn 15-jarige zelf zou kunnen praten, omdat ik nu een hele verschillende denkwereld heb. Mijn geest werkt zó anders nu. Ik weet zó ongelooflijk veel meer en ik heb een referentiekader en ontwikkeling die zijn voorstellingsvermogen te buiten zou gaan. Misschien moet ik hem niet proberen te behoeden voor al die nare ervaringen, maar hem op het hart drukken dat wat hij ook gaat meemaken dat het uiteindelijk allemaal waard is, dat het leven een wonder is, dat de moeite waard is, ook al voel je dat in donkere perioden absoluut niet zo.
Mensen, ik probeer hier iets onder woorden te brengen wat ik wel snap, maar het lukt me niet helemaal, ook al lijkt dit hierboven vrij helder. Het zijn nuanceringen, terzijdes en overigensen, die ik niet volledig uit de verf krijg. Bovendien verlies ik mijn belangstelling in het onderwerp. Van die dingen dus.
Terwijl ik dit type luister ik naar Sounds Spectacular. Op zich luister ik op donderdag niet zo vaak naar SJR, maar vanavond is wel anders of zo. Ik kreeg overigens tòch nog een Sinterklaaskadootje:
Het was geadresseerd aan Meneer Jan en via bol.com zonder afzender. Ik heb lang nagedacht over wie dit gestuurd zou kunnen hebben en kwam met drie mogelijkheden, maar de eerste ingeving en dus de eerste die ik belde, vriendin, oud-collega bleek het inderdaad te zijn. Het is een onwijs gaaf boek, echt super vet, om in de taal van nu te spreken. Misschien ga ik wel proberen om eruit te spelen, ondanks dat het bas-sleutel lezen erg ver is weggezakt. Nootje voor nootje zou echter moeten lukken.
Hè gat, het programma gaat meer de punk-kant op, geen zin in, even een oude aflevering van The Night Owl opzetten:
Oh, heerlijk. Nee, ik ben niet stoned. Ik hou gewoon van psychedelische muziek. Trouwens, ik ben een groot deel van de dag bezig geweest met de FDL-uitzending van morgen. De mix is geweldig geworden. Willen jullie hem alvast horen? Ja hè! :-)
♫ FDL 248 - zonder presentatie
en dit is een greep uit de playlist-illustraties, waar ik dan gisteren erg mijn best op heb gedaan:
en nu we toch bezig zijn. Dit wordt de cover van jan morgen:
Lee Towers, eat your heart out! (toch?)
woensdag 4 december 2019
blinddoek
Soundtrack tijdens het zorgvuldig en liefdevol samenstellen van deze collectie afbeeldingen:
maandag 2 december 2019
Aan de fles
Zojuist heb ik pas ontdekt dat je alle uitzendingen in het archief van wfmu in een mediaplayer op je pagina kunt plaatsen. Hier luister ik dus nu naar:
ik ben benieuwd of ik die code kan 'lenen' om de Cover van Jan van de Radio Focus-pagina te clonen:
wow, daar gaan we dus even mee spelen op vreemdegeluiden.com :-)
Abonneren op:
Posts (Atom)