reclining

Maarten van Rossum relativeert alles gelukkig een beetje:

En zelf zal ik het straks niet kunnen laten om een grap over de meeuw.. sorry, de uil van Minerva te maken in de inleiding van mijn wekelijkse cover:

autovrouwen

Ik ben toch wel geschrokken van de verkiezingsoverwinning van Baudet, Het zag er gisteravond al naar uit en het telde 's nachts bij mijn toch al sombere gedachten op: dat het nooit meer goed zal komen en niet alleen met mij niet, maar met de hele wereld niet. Voor alle duidelijkheid, nu 's ochtends is dat gevoel dan weer minder, maar het is niet helemaal weg en ik ben weer erg moe... Ik zit hier maar de tijd tot mijn dood vol te maken, hopende dat dat einde niet heel erg vreselijk en pijnlijk en zo zal zijn en ondertussen heb ik een prima uitzicht op wat er allemaal in de wereld gebeurt en heb ik inmiddels genoeg over het menselijke brein en gedrag geleerd om het heel somber in te zien. Nee, op micro-niveau gebeuren er mooie dingen. Zolang mensen in kleine aantallen bij elkaar zijn, één op één worden er grote verschillen overbrugt, maar hoe groter ons aantal op deze aarde en hoe meer we op afstand en via media met elkaar communiceren hoe meer er misgaat. Nouja, dat laatste klopt niet helemaal. Er gebeuren ook mooie dingen door internet. Zonder internet had ik niet al die mensen ontmoet die net zo'n brein hebben als ik en met dezelfde ecclectische muzieksmaak en voorliefde voor het vreemde in muziek en andere kunst. Zonder internet niet de ontuitputtelijke juke-box en de eindeloze plaatjesberg, maar er gebeurt zoveel verschrikkelijks puur uit onwetendheid, omdat mensen nooit de gelegenheid hebben gehad om te leren hoe dingen werken en daarom vatbaar zijn voor domheid... Ik ben bang. Ik geef het toe. We zijn veel kwetsbaarder dan we denken en zo'n zelfvoldane oetlul als Baudet negeert dat gegeven en draait de mensen een rad voor de ogen... Nouja... hij is nog geen minister-president, maar ik hou mijn hart vast.

galgje

auw auw, nog meer spierpijn... verder niet veel te melden. Ik ga natuurlijk stemmen en ik ben weer eens bezig mijn geluidsdragers te ordenen, waarbij altijd de vraag naar boven komt, of ik ook niet fors moet uitdunnen en of ik iets dan eerst moet rippen, voordat ik het wegdoe. Meestal komt dat er op neer dat ik met één tasje platen naar de kringloop ga en met twee tassen terugkom. Dus ja...
Ik vind het zo zielig voor mijn nabestaanden wanneer ik doodga. Aan de ene kant heb ik zoiets van: zet maar een container voor de deur en flikker alles er maar in, maar aan de andere kant heb ik zulke bijzondere dingen verzameld ... daar kun je mensen blij mee maken... jongens, volgens mij moet ik eerst even koffie gaan zetten.