Tijdens het opruimen van haar spullen ben ik ook schriftelijke studies tegengekomen waarvan ik niets wist. Ze heeft ze lang niet allemaal voltooid, want ze nam vaak teveel hooi op haar vork en bestelde impulsief iets waarvan ze ten onrechte dacht dat ze het er wel even bij kon doen. Uiteraard hebben wij daar weleens over 'gekibbeld', want die onafgemaakte cursussen kostten wèl geld en hoewel e.e.a. ons nooit in de schulden bracht, was de slappe was niet altijd in overvloed aanwezig. Vandaar ook dat niet alle studies bij mij werden "gemeld". Het gebeurde ook wel dat er een pakketdienst voor de deur stond met een grote doos en ik na het in ontvangst nemen naar boven riep: "Wil, wat is dìt nou weer?" en dan kwam ze veelal met een ondeugende blik en haar hand voor de mond van de trap: "oepsie...".
Ze was heel trots op behaalde resultaten en bijvoorbeeld ook doordat een samenvatting die ze van een boek over het Boeddhisme had gemaakt, met veel bewondering was gelezen door een mede-patiënt van de afdeling psychiatrie, in 2010 of 2011.
Dit weekend kwam ik die samenvatting per ongeluk tegen tussen een stapel lege schriften. Ik ben blij dat ik het opmerkte. Het is een geschenk van gene zijde, zeg maar: in haar handschrift, een bundeltje papier dat ze speciaal had meegenomen in de bus en op de trein naar Hardenberg, na een weekend thuis. Ik weet nog dat dat de eerste keer was dat ik het soort verdriet voelde waar ik de afgelopen tijd mee vertrouwd ben geraakt. Gescheiden, na alles wat we samen hadden meegemaakt. Shit, wat deed dàt pijn toen ik haar bij de bushalte nawuifde. "Mij ook, wat dacht jìj dan...?" antwoordde ze toen ik haar dat in de laatste maanden van haar leven vertelde. Mijn hemel... en nu is het voorbij, dat 'grote avontuur' van ons waar we in april/mei 1990 impulsief aan begonnen. Blijft u nog even bij ons, want er volgt nog een nabeschouwing met een deskundige hier in de studio.
Alle boeken over dit soort onderwerpen heb ik nu netjes gerangschikt beneden in een kast staan dus ik vond snel hetgeen ze bestudeerd had:
zipfile via wetransfer
Tussen blz 4 en 5 ontbrak een blaadje. Ik weet niet of daar een reden voor was, maar ik besloot gisteren om dat deel op te zoeken (zou kunnen ... er wordt een voorbeeld beschreven van een moeder die zonder verlichting door medicijnen wil sterven en een zoon die blijdschap voelt als dat ook gelukt is, maar daardoor in verwarring raakt. Ik kan me voorstellen dat ze dat er later uitgescheurd heeft als in: wat een onzin! Het kan ook toeval zijn.) Ik dacht dat het een goed idee was om het ontbrekende ook handgeschreven samen te vatten. Ik heb een paragraaf weggelaten omdat dat niet nodig was voor de continuïteit (sorry voor het contrast door mijn erbarmelijke handschrift. Met een krijtje op het bord is het netter, hoor.)
