Gisteravond heb ik de film Anti Christ van Lars von Trier gezien. Ik weet niet of het juist verstandig of juist niet was om die nu te gaan zien, omdat hij in eerste instantie over rouwverwerking gaat. Er was één moment in de film waarop ik even een kreet slaakte, maar ik zal het niet verklappen, voor wie hem niet gezien heeft. Er vielen bij de première mensen flauw heb ik begrepen. Dat zal hetzelfde moment geweest zijn. Dat kan haast niet anders. Ik weet niet of ik de film helemáál snap, in de zin waarop je vroeger de boeken op je boekenlijst helemaal moest snappen wat betreft thema, leitmotiven, verwijzingen, symboliek en zo... Maar misschien heeft de maker het ook bewust een beetje open gehouden. Ze heten natuurlijk niet allemáál Harry Mulisch. Iedere overeenkomst met het thema van vandaag berust overigens op puur toeval.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten