Voor bijna niks tikte ik onlangs een paar Lampo's op de kop. In mijn jonge jaren vond ik dat erg mooi, dat magisch realisme en zo en ik was benieuwd of er nog meer was dat me indertijd trok en nu weet ik het weer: zijn boeken zitten vol met sympathie en liefde en ik kan mij moeiteloos in de hoofdpersoon inleven.
Leuke bijkomstigheid is dat dit verhaal nog geen 10 jaar eerder speelt dan de jaren dat ik zelf regelmatig door het Vlaamse platteland rondzwierf. De omgeving rond Leuven herinner ik mij vrij goed en dan kan ik mij de sfeer in zo'n stadshotel, waar de tijd min of meer heeft stilgestaan en waar een deel van de geschiedenis zich afspeelt des te beter voor de geest halen. Maar het surrealistische sluipt al snel het verhaal binnen, doch is ook heel subtiel en vriendelijk van aard, net als in De komst van Joachim Stiller.
Oja, gisteren gescoord, ook prachtig, kende ik helemaal niet van Hinze:
vooruit dan maar, nog een themaatje:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten