Nou, dat is toch wel een poosje geleden dat ik een stevig glas gedronken heb, meer dan 8 jaar, kort na de dood van mijn moeder en met mijn echtgenote in het verpleeghuis, ging ik weer een poosje voor de bijl, maar de daaropvolgende stoppoging duurt nog steeds voort en ik voel zelden nog de behoefte. Mijn 60-ste verjaardag was de leukste in jaren, zonder alcohol, maar mèt taart en pizza en vooral mèt nieuwe partner.
Ondanks alles is die bp-stoornis er nog altijd, die laat zich door niets wegjagen en ik zit toch wel in de nasleep van een serieuze ontregeling, compleet met plotse huilbuien en niet zulke heel leuke waangedachten, maar ik probeer vanaf heden me weer aan de weekstructuur en "Sociaal Ritme" te houden en minstens een maand geen spannende (lees ongebruikelijke) dingen aan te gaan, hoe leuk die voor buitenstaanders ook lijken: nee, stofjes in mijn hoofd moeten rustig neer kunnen dwarrelen. dus...
Ik ben Mike Boddé's 'Pil' aan het herlezen, samen met mijn nieuwe lief en gisteren zag ik dat hij binnenkort een nieuw autobiografisch werk uitbrengt over zijn bi-polaire stoornis. Na 'Pil' is hij dus ook een keer in een 'hypomanie' ontspoord net als ik, waarna je door de DSM in een nieuw hokje wordt geplaatst. Ik heb dus een donkerbruin vermoeden dat ik ook hier weer heel veel in ga herkennen. Een collega DJ tipte me over deze site, waar het allemaal nog eens wordt uitgelegd. Ik link hem direct naar het hoofdstukje BP-stoornis: https://www.psychosenet.nl/onderwerpen/bipolariteit/.
Qua muziek heb ik een geweldige nieuwe ontdekking gedaan. Muziek die perfect bij mijn huidige gemiddelde stemming past: The Roches. Niet alle albums zijn even geniaal, maar ze zijn niettemin stuk voor stuk heel goed aan te horen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten