knielen / zomaar wat gedachten

Ik geloof serieus dat het knielen op die k#&-bankjes in de katholieke kerk in mijn jeugd heeft bijgedragen aan het feit dat ik nu af en toe pijnlijke knieën heb. De volgende gedachte is wat een bevrijding het was, mijn eerste zondagochtend in Haarlem, in mijn eerste weekend op kamers. Ik kan het me nog vrij goed voor de geest halen, gewoon wat door de stad dwalen, Haarlem verkennen; de bruggen over de grachten staan me het meeste bij. Dit in tegenstelling tot wat ik vorig weekend heb gedaan, bijvoorbeeld, maar dat schijnt normaal te zijn op deze leeftijd, dus no worries, hoewel dementie natuurlijk één van mijn grootste angsten is. Het komt niet echt voor in mijn familie(s), maar ik heb er door de vele depressies die ik heb gehad (en wie weet ook door medicijnen waarvan het effect op hele lange termijn niet écht goed bekend is...) toch een verhoogde kans op. Nouja, vingers crossed dan maar.