Nou, ondanks de extra angstremmers stond ik nog te trillen op mijn benen, bij de tandarts. "Nou ik zie er toch wel tegenop hoor" "Oh, dan verdoven we toch even?" en voordat ik het wist had 'ie drie prikjes van niks gezet. Ja en de rest is natuurlijk wat ongemakkelijk, maar in geen verhouding tot de angst vooraf, die vanochtend ineens toe sloeg. Want ja, er was 35 jaar niet geboord in mijn gebit en die herinneringen waren niet fijn...
Nou, dus ook weer een gevalletje 'lijkt erger dan het is'. Op naar de volgende!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten