Hij is vier jaar. Dit is nog een foto van zijn oude adres, want ik heb niet zo'n slimme telefoon als jullie en mijn cameraflits geeft hem unflatteuze stralend groene ogen. Je ziet nog een klein stukje van zijn maatje Pancho, maar die is sinds twee weken vermist. Mocht die teruggevonden worden, dan komt die ook hier wonen. Het ging allemaal vrij snel. Ik liep er al een tijdje over te denken, hoe het toch kan dat ik de laatste weken/maanden weer zo'n ongekende eenzaamheid kan voelen en dat dat eigenlijk is sinds Kareltje dood is. Ik ben eens rond gaan kijken en Dierenasiel Zwolle heeft een bemiddelingspagina, waar katten zonder dat ze een tussenstop in het asiel te hoeven maken van eigenaar kunnen wisselen.
Tussen alle katten viel de karakteromschrijving van met name Paco me meteen op: houdt niet van naar buiten gaan, wel heel aanhankelijk, geen schootzitter, maar komt wel naast je of aan je voeten liggen, langs je benen strijken en spint dat het een lieve lust is. Kan zich heel goed verstoppen, maar als je "Paco, lekkers!" roept of met snoeppapier knispert verschijnt hij uit het niets.
Ik denk dat het gaat schelen weer een levend wezentje in huis.
1 opmerking:
Wat leuk! Groetjes, Ingrid
Een reactie posten