Dans

feest!

Vandaag was ik voor het eerst sinds de begrafenis van mijn moeder in mijn geboortedorp. Mijn vader was jarig en ik heb ook met mijn bloggende nicht geluncht. Het was best een overwinning op mijzelf dat ik deze reis in mijn eentje maakte. Niet dat dat de eerste keer was, maar de andere keren wachtte Wil thuis op me. Het was surrealistisch, niet in het minst omdat alles er echt heel anders uitziet als in mijn jeugd. Bomen, gebouwen, zelfs hele straten zijn vervangen. Ik was het roerend eens met I. dat één laan wel bijzonder lelijk was geworden. Ik vind het echt heel raar zoals het plaatsje er nu bijligt... Op straat kwam ik nog leeftijdsgenoten tegen vanwie ik me afvroeg: wie ben jij, heb ik jou vroeger gekend en bij jongeren dacht ik: van wie zou jij er eentje zijn?
Met een tas vol Asterixen en LP's keerde ik weer huiswaarts. In de trein een heel gezellig en inspirerend gesprek gehad met een vrouw met wie ik heel veel gemeen had en die raadslid van de PvdA bleek te zijn. Nu ik hoorde waar ze op dit moment voor aan het knokken is overweeg ik sterk om haar mijn stem te geven straks.

Ok, feest dus: