Met sigaret

badderen

Op dit moment is het anderhalf uur voor het kenningsmakingsgesprek bij de Kringloopwinkel en ik dood de tijd maar met plaatjes sorteren. Toch wel enigszins nerveus. Ik weet wel wat ik ongeveer ga zeggen, maar twijfel over HOE ik het ga zeggen. Het is toch een soort sollicitatiegesprek, ook al staat de uitkomst eigenlijk wel vast. Ik weet dat ze zitten te springen om iemand en ik wil dit heel graag proberen en denk dat het me ook goed zal doen. Ik ben ook altijd goed in sollicitatiegesprekken geweest. Ik kan me ook niet herinneren ooit afgewezen te zijn. Als het niet door ging was het altijd omdat ik er zelf toch maar van af zag. Maar... ik heb al 10 jaar niet meer gewerkt dus het is best wel spannend.

Update

Kort maar krachtig: ik heb me aangemeld toen ik zag dat er in mijn favoriete kringloopwinkel vrijwilligers werden gezocht voor de boekenafdeling. Het gaat om minimaal twee dagdelen per week en dat is waarschijnlijk precies wat ik aan kan. Binnenkort word ik uitgenodigd.
Anyway, het lijkt mij een goed idee om dit eens te proberen. Ik zal niet altijd mijn dag hebben, of er zelfs doorheen zitten, maar hoevaak heb ik daar als muziekdocent niet doorheen gebeten en hier hoef ik geen klas met drukke kinderen bezig te houden, maar boeken te sorteren e.d. Maar ik zal wèl weer fysiek bij een organisatie horen. SJR is leuk, maar het gevoel ergens bij te horen duurt momenteel niet langer dan mijn uitzendingen en daarna val ik vaak weer in het gat. Ik heb het idee dat dit me weleens goed zou kunnen doen: moe zijn van een middagje boeken sjouwen en me moeten verhouden tot collega's, ipv moe van het niets doen of het zoveelste rondje over de dijk wandelen.

Toen ik net was afgekeurd leek niets me erger dan in zo'n stoffige kringloopwinkel werken met al die kneuzen met een afstand tot de arbeidsmarkt. Nee, ik heb natuurlijk helemáááál geen afstand tot de arbeidsmarkt en pret!
Over boeken gesproken. Ik ben nu halverwege dit boek, in eerste instantie om meer over haar vader Tobi Rix te weten te komen, maar haar eigen carrière/ leven vind ik eigenlijk veel interessanter. De eerste bladzijden moest ik even doorheen en daarna greep het me, enne... jongens.. dit is wèl Tika, hè! Die alles stil kon zetten:

Blote man

Ja, ik heb de vrouwelijke bezoekers van dit blog wel in het achterhoofd, hoor ;-) Gek idee, dat deze kennelijk lang geleden als briefkaart zijn verstuurd. Mocht dat dan zomaar?! en pret.

portret